Comme il est terrible l’enfer
Cenneti bilene

 

À qui connut le paradis
Cehennem ne kadar da korkunç

 

Comme il est pénible l’hiver
Çiçekli ilkbaharı bilene

 

À qui connut printemps fleuri !
Kış ne kadar da zahmetli

 

Comme il est terrible le temps
Uzayıp giden ve durgunlaşan

 

Qui s’allonge, qui s’alanguit
Zaman ne kadar berbat

 

Pour qui connut la plénitude
Eksiksizliği ve kutlu günlerin

 

Et la passion des jours bénis
Coşkusunu bilen için

 

La vie nous prend
Hayat bizi alıyor

 

La vie nous traîne
Hayat bizi sürüklüyor

 

La vie nous traîne
Hayat bizi sürüklüyor

 

La vie nous croît
Hayat bizi büyütüyor

 

Au bout de la détresse humaine
Kötü durumunun sonunda

 

L’homme se lève et crie « pourquoi ? »
İnsan ayağa kalkıyor ve haykırıyor : “neden ? “

 

Et va ma vie
Ve hayatım gider

 

Et va mon cœur
Ve kalbim gider

 

Ce que je crains
Korktuğum şey

 

C’est le bonheur
Mutluluktur

 

C’est trop de ciel
Çok fazla gökyüzü

 

Trop de soleil
Çok fazla güneş

 

Et trop de joie
Ve çok fazla sevinçtir

 

Et va ma vie
Ve hayatım gider

 

Et va mon cœur
Ve kalbim gider

 

Ce que je crains
Korktuğum şey

 

C’est le bonheur
Verdiğimiz

 

Celui qu’on done
Ve bir çırpıda

 

Et qu’on retire
Geri aldığımız

 

En une fois
Mutluluktur

 

Comme il est trop grand l’univers
Evren ne kadar da büyük

 

Et comme on se sent tout petit
Ve kendimizi nasıl da küçücük hissederiz

 

Quand on est seul, à découvert
Gecenin sessizliği karşısında

 

Face au silence de la nuit !
Yalnız ve korunmasız olduğumuz zaman

 

Avant que sagesse ne vienne
Bilgelik gelmeden önce

 

Ce qu’il faut se brûler les doigts
Parmakları yakmak (kendimizi cezalandırmak) gerek

 

Aux fausses joies, aux fausses peines
Sahte sevinçlerde, sahte acılarda

 

À tous les tabous d’ici-bas
Yeryüzünün bütün tabularında

 

La vie nous prend
Hayat bizi alıyor

 

La vie nous traîne
Hayat bizi sürüklüyor

 

La vie nous traîne
Hayat bizi sürüklüyor

 

La vie nous croît
Hayat bizi büyütüyor

 

Au bout de la détresse humaine
Kötü durumunun sonunda

 

L’homme se lève et crie « pourquoi ? »
İnsan ayağa kalkıyor ve haykırıyor : “neden ? “

 

Et va ma vie
Ve hayatım gider

 

Et va mon cœur
Ve kalbim gider

 

Ce que je crains
Korktuğum şey

 

C’est le bonheur
Mutluluktur

 

C’est trop de ciel
Çok fazla gökyüzü

 

Trop de soleil
Çok fazla güneş

 

Et trop de joie
Ve çok fazla sevinçtir

 

Et va ma vie
Ve hayatım gider

 

Et va mon cœur
Ve kalbim gider

 

Ce que je crains
Korktuğum şey

 

C’est le bonheur
Verdiğimiz

 

Celui qu’on done
Ve bir çırpıda

 

Et qu’on retire
Geri aldığımız

 

En une fois …
Mutluluktur
Çeviren: Ahmet KADI